Groza zaw│adnΩ│a ªwiatem. PotΩ┐ny demon obra│ za swoj▒ siedzibΩ spokojn▒ dot▒d krainΩ i zamieni│ j▒ w siedlisko z│a. Niewinni mieszka±cy miast i wsi ginΩli na jego chwa│Ω na o│tarzach ofiarnych, palach i szubienicach. Koscio│y zosta│y sprofanowane, a miasta spalone. Dawno zmarli wojownicy o┐yli, aby s│u┐yµ swojemu panu, wdziΩczni za pozory ┐ycia kt≤re im ofiarowa│. Pojawi│y siΩ te┐ inne bestie, ┐▒dne tylko zabijania i krwi. Pan z│a wiedzia│, jak ich u┐yµ. ªwiat umiera│... W takim oto ╢wiecie przysz│o ci ┐yµ. Twoi rodzice, rodzina, znajomi, wszyscy zginΩli w walce z hordami ciemno╢ci. Tw≤j przyjaciel karczmarz pionformowa│ ciΩ o tym wkr≤tce po twoim pojawieniu siΩ w mie╢cie. Twym jedynym pragnieniem sta│a siΩ zemsta.

Takim "optymistycznym" wstΩpem wita nas Diablo - najnowsza propozycja Blizzarda, znanego producenta gier fantasy. Po rewelacyjnej serii Warcraft, znanej wszystkim mi│o╢nikom strategii czasu rzeczywistego, teraz gracze maj▒ nowy obiekt kultu. Nie przesadzam. Diablo jest NAJDOSKONALSZí gr▒ jak▒ w swoim ┐yciu widzia│em. A widzia│em wiele. Poczynaj▒c od najbardziej zbli┐onych wygl▒dem Ultimy 8 i Druida, poprzez UltimΩ Underworld, Stonekeep, a ko±cz▒c na Anvil of Dawn.

Ka┐dy, kto gra│ w Warcraft 2, pamiΩta z pewno╢ci▒ doskona│e filmy w przerwach miΩdzy misjami. W tej konwencji utrzymane jest r≤wnie┐ intro Diablo. ªcierwnik wyjadaj▒cy oczy ze zw│ok czy drzewo obwieszone cia│ami z pewno╢ci▒ nie bΩd▒ przyjemnym widokiem dla kogo╢ o s│abych nerwach. Nastroju grozy dope│nia ko±cz▒ca intro plansza tytu│owa. Czaszka Baphometa(czterorogiego koz│a symbolizuj▒cego w ╢redniowieczu szatana) i krwistoczerwone pentagramy.
Gra z za│o┐enia ma tchn▒µ groz▒ i muszΩ przyznaµ, i┐ tw≤rcom doskonale siΩ to uda│o. Wielkie podziΩkowania nale┐▒ siΩ autorom muzyki. Dot▒d uwa┐a│em, ┐e najlepsz▒ mzykΩ w grach oferuje Warcraft2, lecz tym razem panowie z Blizzarda przeszli samych siebie. Gitara akustyczna, kot│y i ryki bestii w tle tworz▒ mroczny klimat znany na pewno wielbicielom grupy Tiamat.

Diablo to klasyczna gra Role Playing. ZabawΩ rozpoczynamy od wyboru postaci. Niestety nie mo┐na stworzyµ w│asnej, dostΩpny jest wyb≤r jednej z trzech klas podstawowych: wojownik, mag i z│odziej. Nie ma te┐ mo┐liwo╢ci wp│yniΩcia na wsp≤│czynniki, a nawet tak istotne elementy jak p│eµ i wygl▒d(choµ mo┐na zagraµ kobiet▒, je╢li wybierzemy z│odzieja). Brak generowania postaci nie jest jednak wad▒, jeszcze mniejszy wyb≤r mieli╢my np. w Ultimie czy Druidzie, gdzie by│a do dyspozycji tylko jedna postaµ. Wyb≤r profesji nie determinuje dalszego rozwoju bohatera. Po skoku na wy┐szy poziom do╢wiadczenia otrzymujemy piΩµ punkt≤w, kt≤re mo┐emy dowolnie rozdysponowaµ zwiΩkszaj▒c wybrane wsp≤│czynniki. W ten spos≤b mag mo┐e staµ siΩ sprawniejszy w walce toporem dwurΩcznym ni┐ w rzucaniu czar≤w. Ka┐da postaµ mo┐e u┐ywaµ wszystkich przedmiot≤w, jedynym ograniczeniem s▒ w tym wypadku warto╢ci punktowe wsp≤│czynnik≤w.
Ca│y mechanizm przypomina rozwi▒zania z Ultimy Underworld i bardzo mi siΩ podoba. W grze wystΩpuje pewne u│atwienie: kiedy skoczymy o poziom (a na pocz▒tku zdarza siΩ to przewa┐nie po wyj▒tkowo wyczerpuj▒cej walce) liczba Hit Points automatycznie wzrasta do maximum. W niekt≤rych sytuacjach ratuje to ┐ycie. To tyle odno╢nie tworzenia postaci, teraz kilka s│ow o samej grze.

Rozpoczynamy przygodΩ rodzinnej wiosce. Jej wygl▒d jest typowy dla ╢redniowiecza: strzechy kryte s│om▒, a ╢ciany z roz│a┐▒cych siΩ desek i g≤ruj▒cy nad wiosk▒ roma±ski ko╢ci≤│. Obszar gry widzimy w rzucie izometrycznym, jednak tw≤rcy Diablo wyeliminowali b│▒d, kt≤ry czΩsto denerwowa│ we wspomnianej Ultimie. Kiedy stoimy w miejscu, w kt≤rym powinna nas przes│oniµ ╢ciana, albo kiedy co gorsza le┐y tam jaki╢ wa┐ny przedmiot, ╢ciana staje siΩ p≤│prze╝roczysta. W opinii redakcyjnych grafik≤w (mojej r≤wnie┐) jest to zrobione po prostu fenomenalnie i niesamowicie u│atwia orientacjΩ. W wiosce napotkamy swojego przyjaciela, karczmarza. Poinformuje CiΩ on o ╢mierci Twojej rodziny, a kiedy spr≤bujesz porozmawiaµ z nim po raz drugi zdradzi miejsce pobytu wied╝my handluj▒cej akcesoriami magicznymi. W wiosce mo┐esz spotkaµ kowala, a na zachodnim kra±cu ch│opaka maj▒cego na sprzeda┐ artefaktmagiczny (niestety na pocz▒tku nie staµ CiΩ na niego). I tutaj ma│a dygresja. W grze maj▒cej oddaµ realia chrze╢cija±skiego ╢redniowiecza (symbolika ko╢cio│a jest ewidentnie chrze╢cija±ska, a postacie powo│uj▒ siΩ na imiΩ Boga) nie powinno byµ miejsca dla oficjalnej czarownicy w wiosce. Tak samo dziwnie jest pos│ugiwanie siΩ magi▒ przez walcz▒cego ze z│em bohatera. Ale fantazja ma swoje prawa, wiΩc nie bΩdΩ siΩ czepia│, szczeg≤lnie, ┐e czary dodaj▒ grze nastroju i pomagaj▒ w walce (a od wied╝my mo┐na zebraµ sporo pieniΩdzy sprzedaj▒c jej zdobyte przedmioty magiczne). Wied╝my, tak zreszt▒ jak ka┐dej innej postaci nie bΩd▒cej po stronie z│a (│▒cznie z krowami nie bΩd▒cymi po ┐adnej stronie) nie da siΩ zaatakowaµ. Eliminuje to maniak≤w, dla kt≤rych gra to tylko wyrzynanie wszystkiego co siΩ rusza. I bardzo dobrze. Kto╢, kto mia│ do czynienia z fabularnym Role Playing wie, jak takie osoby potrafi▒ zepsuµ najlepsz▒ sesjΩ. Ale wr≤µmy do meritum. Po wyj╢ciu z wioski napotykamy cz│owieka, kt≤ry poinformuje nas o smierci jego bliskich w krwawym rytuale, jaki s│udzy Z│a urz▒dzili w podziemiach ko╢cio│a. Twoim zadaniem bΩdzie zej╢µ tam i pom╢ciµ go, aby jego dusza zazna│a spokoju w niebie. I w tym momencie, gdybym pisa│ solucje, musia│bym j▒ zako±czyµ, a to dziΩki rewelacyjnemu pomys│owi tw≤rc≤w Diablo. Ot≤┐ za ka┐d▒gr▒ uk│ad podziemi, czekaj▒ce w nich przedmioty i potwory s▒ generowane losowo, za wyj▒tkiem tych najbardziej istotnych dla scenariusza.

Walka w Diablo odbywa siΩ w czasie rzeczywistym. Tw≤j bohater atakuje wroga w taki spos≤b, ajki najbardziej odpowiada jego ustawieniu wzglΩdem przeciwnika. Podczas walki mo┐na stosowaµ uniki oraz rzucaµ czary. Bez unik≤w praktycznie nie da siΩ pokonaµ mocniejszych przeciwnik≤w. Wrogowieprzejawiaj▒ do╢µ du┐▒ inteligencjΩ i nie atakuj▒ "do upad│ego". Kiedy mog▒ uzyskaµ przewagΩ atakuj▒c w grupie, tob▒d╝ pewien, ┐e na pewno to zrobi▒, natomiast kiedy s▒ s│absi nie walcz▒ do ko±ca ale staraj▒ siΩ uciec.

Dwa s│owa o grafice: jest cudowna. Animacja postaci i rozsypuj▒ce siΩ szcz▒tki pokonanych wrog≤w, jak obciΩte g│owy itp. w pe│ni ukazuj▒ kunszt programist≤w zaprawionych na dynamicznym Warcrafcie. Nasz bohater porusza siΩ p│ynnie, tylko prΩdko╢µ ruchu zale┐na jest od procesora. Wykonanie w mrocznej, gotyckiej kolorystyce podziemia mog▒ przyprawiµ o klaustrofobiΩ.

Ostatnim, ale nie najmniejszym ( po angielsku brzmi to lepiej: Last but not least) cacuszkiem jest mo┐liwo╢µ gry w sieci. Dw≤ch gracy przez kabelek lub modem, czterech w sieci i w Internecie. Dr┐yjcie rodzice, raduj siΩ telekomunikacjo, albowiem noce spΩdzone przy Internecie zaowocuj▒ kolosalnym poziomem do╢wiadczenia i r≤wnie kolosalnymi rachunkami za telefon

Z ostateczn▒ opini▒ na temat gry poczeka│bym do czsu, a┐ bΩdΩ m≤g│ por≤wnaµ j▒ z Daggerfal, ale na razie Diablo to po prostu numer 1.
Doskonalszego RPG do tej pory nie by│o i prawdopodobnie d│ugo nie bΩdzie. I na koniec ostatnia uwaga: chcia│bym zdecydowanie podkre╢liµ, ┐e Diablo pod ┐adnym pozorem nie jest gr▒ satanistyczn▒. WrΩcz przeciwnie - w grze mo┐na stan▒µ tylko po stronie dobra i walczyµ ze z│em we wszystkich jego postaciach.

(c) Lord Yabol